‘Grondstof Herzien’ over het archtectonisch potentieel van materialen en verhalen Rademacher de Vries en Werkstatt

Oude materialen, nieuwe gebruikswijzen. Bestaande omgevingen, bijzondere invullingen. Denken en ontwerpen komen samen in het bouwen met natuurlijke materialen en de conceptuele versus ‘hands on’-benadering die Rademacher de Vries Architecten en Werkstatt daarbij hanteren. Een fysieke benadering is waardevol, zodat architectuur en ontwerp gevoeld kunnen worden. Architectuur draait om meer dan alleen het visuele beeld – het betreft vaak een herwaardering van bestaande ruimte, vormgegeven of natuurlijk, en het gebruik daarvan.

Met het project Formations stelt Rademacher de Vries de vraag wat in deze regio de hedendaagse relevantie is van mergel, of wat het kan worden. Geïnspireerd door hun werk in de ENCI-groeve met allerhande steenexperts, experimenteerde Rademacher de Vries met nieuwe toepassingstechnieken, innovaties en bouwmethoden – hun eerste conclusie: nostalgisch, regionaal sentiment is de belangrijkste drijfkracht in het overgrote deel van hedendaags mergelgebruik. Hun voornaamste onderzoeksvragen zijn dan ook wat de hedendaagse functie van de toepassing van lokale natuursteen is en welke betekenis het heeft. Hoe kan natuursteen, bijvoorbeeld mergel, bewust en zinvol toegepast worden zodat het niet een terugkijkende maar juist een vooruitkijkende regionale impuls kan belichamen?

Werkstatt combineert ‘hands on’-ontwerpen met het bouwen met natuurlijke materialen: de naam Werkstatt verbeeldt dan ook de werkwijze van het ontwerpen vanuit een werkplaats waarbij het maken zelf centraal staat. Aan de hand van maquettes en één-op-één proefopstellingen heeft het ontwerpproces een fysiek en tastbaar karakter. Zo komt de nadruk ook te liggen op de multi-zintuiglijke, lichamelijke ervaring van architectuur, verrijkt door het gebruik van natuurlijke, hoogwaardige materialen. Architectuur straalt, voor Werkstatt, eenvoud en elegantie uit, waarbij het gebaar van minder belang is dan de mooie afwerking in bijvoorbeeld zichtbare (hout)constructies en een sterke detaillering. De architectuur van Werkstatt vormt zo de achtergrond voor het alledaagse leven.

Christopher de Vries
Christopher de Vries behaalde zijn master Architecture and Urbanism aan het MIT in 2008, na in de leer te zijn geweest bij Jo Coenen en West 8. Hij was oprichter van het European Infrastructure Laboratory in Amsterdam en heeft les gegeven aan het MIT en in Delft. In 2014 richtte hij met David Rademacher zijn eigen architectenbureau op Rademacher de Vries Associates.

Raoul Vleugels
Raoul Vleugels studeerde in 2011 cum laude af als architect aan de TU Eindhoven. Tijdens zijn studie werkte hij onder andere bij Peter Zumthor in Zwitserland en Happel Cornelisse in Rotterdam. Na zijn studie deed hij als architect waardevolle praktijkervaring op bij ecologisch restauratiebouwer Laugs Bouwmeesters in Maastricht.

De beide lezingen worden ingeleid en de daaropvolgende Q&A gemodereerd door Tim Prins, directeur van Studio Stad, decaan van de Stad.Academie voor nieuwe stadsmakers en auteur bij onder andere ArchiNed.

Na afloop wordt er geborreld.

Het onderzoek van Rademacher de Vries en deze lezing zijn tot stand gekomen, dankzij de steun van het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie

Datum: dinsdag 4 juli, 20.00 uur – 22.00 uur
Locatie: Bureau Europa
Taal: Nederlands
Toegang: gratis