Maandelijkse wandelingen

Architectuur, cultuur en geschiedenis

15 februari t/m 19 juli 2025

Al enkele jaren schrijven en verzorgen we bij Bureau Europa onze eigen wandelingen, gericht op architectuur, cultuur en geschiedenis. Vanaf deze maand bieden we iedereen de gelegenheid deze wandelingen te lopen met een vrijwilliger! De aftrap zal worden gegeven op zaterdag 15 februari, wanneer u met ons de wandeling De Vrouwen van Maastricht kunt lopen. De wandelingen zullen steeds om zaterdag om 11:00 uur zijn, en beginnen bij Bureau Europa.

Het voorlopige programma ziet er als volgt uit:

  • 15 februari: De Vrouwen van Maastricht
  • 22 maart: De Zinkidentiteit van Maastricht
  • 12 april: Eau Eau Mestreech... (in English!)
  • 21 juni: In Geval van Nood! (in English!)
  • 19 juli: Muziek Maakt de Mens

Meelopen is kostenloos, wel vragen we u zich aan te melden via info@bureau-europa.nl. Velmeld alstublieft ook voor welke wandeling u zich aanmeldt. De komende maanden zullen meer wandelingen volgen!

Data zaterdag 21 juni & zaterdag 19 juli 2025, 11:00 uur
Locatie Bureau Europa, platform voor architectuur en design
Deelname gratis, aanmelden via info@bureau-europa.nl. Max. 15 personen

Over de wandelingen:

Deze wandeling is opgezet in het kader van de tentoonstelling Love in a Mist - de architectuur van vruchtbaarheid, over de ruimte gevormd door maatschappelijke genderopvattingen, over de vrouwen die meters maakten voor hun tijdsgenoten en volgende generaties.
 
In deze wandeling loopt u langs plekken waar een bijzondere stukje Maastrichtse vrouwengeschiedenis zich heeft afgespeeld, waar de dames op de barricades zijn geklommen en ruimte hebben geschapen om hun eigen vermogen tot volledige wasdom te laten komen. Wandel langs refugies, conventen en Sterre der Zee; doe de woonplekken aan van bijzondere vrouwen als Elisabeth Strouven en Wilhelmina van de Geijn; treed in de voetsporen van de Maastrichtse suffragettes en de arbeidsters van De Sphinx.

Maastricht herbergt veel zink, voor wie weet waar ie zoeken moet. Treed in de voetsporen van de zinkwitstakers en stuit op verrassende zinkarchitectuur, jong en oud, binnen en buiten de gebaande paden.

We grenzen hier aan het belangrijkste werkterrein van de Europese zinkindustrie. Er was eens het strookje België dat van Luik onderlangs de grens tot aan het plaatsje Kelmis reikt en dat geheel in het teken stond van de zinkwinning en -verwerking in de 19e en 20e eeuw. Maastricht profiteerde daar ook van en had zijn eigen, beruchte Zinkwit Maatschappij waar onmenselijke werkomstandigheden aan de orde van de dag waren. Maar in de Maastrichtse straten is ook op onvermoede plekken nog zink te vinden - onopgemerkt maar opvallend.

Wat is de belangrijkste rivier van Maastricht? Een open deur? Minder dan je misschien denkt, want het is niet de Maas. Maastricht is meer langs de Jeker dan langs de Maas ontstaan, een stad heeft zich gevormd waar deze twee rivieren elkaar ontmoeten. Wist je dat het water altijd bepalend is geweest in de stad? Dat Maastricht groeide, maar Wyck juist kromp? Dat er een ondergronds aquaduct bestaat? Dat vissen er kunnen traplopen? Dat je er Zeezicht hebt? Dat je met water een bres in de stadsmuur slaat?

Leer meer met deze Maastrichtse waterwandeling, het vervolg op de stadswandeling ‘En Plein Publiek’ van erfgoedconservatoren Remco Beckers en Joes Minis. Deze wandeling is in het kader van de Open Monumentendag geschreven.

Maastricht heeft een geschiedenis van verschuilen, verstoppen en verschansen. Van Middeleeuwse stadsmuren tot de latere verdedigingswerken, die al eeuwenlang het stadsgezicht bepalen of pas sinds een decennium weer publiek zijn ontsloten. Schuilkelders, bunkers, uitkijkposten en tunnels blijven voor ons verstopt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd een sterke ondergrondse infrastructuur van schuilplekken opgezet, voor mensen én voor wereldberoemde kunstwerken. Tijdens de dreigingen van de Koude Oorlog trof de Bescherming Bevolking (BB) voorbereidingen in de stad. Je weet immers maar nooit wanneer een noodgeval kan toeslaan.

In geen stad in Nederland klinkt muziek zo luid als in Maastricht. De Limburgse muziekcultuur komt er in al zijn vormen samen, van het rijke verenigingsleven tot de klassieke opera, van sjoenkele met Vastelaovend tot walsen op het Vrijthof, van het volkstheater tot de liturgie.

Muziek lees je af in de stad, de straten en de gebouwen. De architectuur speelt daarbij zijn eigen partij, van kunststukjes als de beiaard en de kerkorgels, van oude theaters en moderne popzalen, tot de onzichtbare sporen die de noten in het weefsel hebben achtergelaten. De stad loopt over van geluid en van muziek, van mensen die spelen en maken en van mensen die eenvoudig genieten.