Made in Europe

Beide steden zijn van groot belang voor de voetnoten van de Europese geschiedenis. In 1817, verkocht koning Willem 1 het zomerkasteel van de prins-bisschop van Luik – gelegen in Seraing - aan de zonen van William Cockerill, een Engels industrieel ondernemer en ervaren ingenieur. Hiermee werd de basis gelegd voor de eerste cokes hoogoven in België, waarmee niet alleen de massa-productie van ijzer en staal werd gestart, maar ook de industriële revolutie op het Europese continent. In dezelfde periode begon Petrus Regout in Maastricht een door stoom aangedreven glasblazerij. Meer dan een eeuw later – in 1992 - werd in Maastricht het Verdrag van Maastrichtondertekend, waarmee een verdere consolidering van de Europese integratie werd gerealiseerd.

Het huidige gezicht van Europa is het resultaat van deze belangrijke geschiedkundige gebeurtenissen: industriële stagnatie en ontkoppeling. De eens zo vooraanstaande industriële rol van Europa is uitgespeeld, na een eindeloos proces van fusies. Er wordt nu geopereerd binnen internationale kapitaalstromen, met goedkope productiemiddelen gebruikmakend van een goedkopere arbeidspopulatie. De wereldwijde economie en de multinationale ondernemingen sluiten niet langer aan op de lokale context van de beschikbare middelen en arbeid. Hoe kunnen deze twee steden - in de Euregio- onder deze omstandigheden hun sociale en economische identiteit vormgeven of, beter, opnieuw uitvinden?

Startend bij het kasteel van Cockerill in Seraing, volgde Bouvy de Maas richting Maastricht, kijkend naar de opeenvolgende landschappen die vanaf de industriële revolutie langs de oever zijn ontstaan. De Maas fungeert als een tijdloze connector van deze 'decors', die generiek zijn ontstaan, geïnformeerd door de lokale geschiedenis. In Seraing liggen de inmiddels overbodige ovens - eigendom van de Indiase staalgigant ArcelorMittal- zwijgend naast arbeiderswijken, winkelcentra, afvalverbrandingsinstallaties en logistieke knooppunten in ontwikkeling, botsend met het verderop gelegen schilderachtige landschap van de ENCI mergelgroeve in Maastricht.

Kijkend naar deze reeks van gefragmenteerde grensoverschrijdende industriële landschappen, beziet men de strijd van een bewegende post-industriële samenleving. Een samenleving die zich moet voortdurend aanpassen aan de economische en sociale omstandigheden. De route van Kim Bouvy eindigt bij Bureau Europa, gesitueerd in de villa van de 'Timmerfabriek’ ooit deel uitmakend van Sphinx, het bolwerk van de familie Regout, waar jaren geleden keramiek, glas en kristal werden geproduceerd.

In het kader van haar eigen werk, presenteert Kim Bouvy hiernaast 'netwerken en verbindingen': een selectie van mensen en organisaties, die actief betrokken zijn bij het bespreken van de stedelijke problematiek, in het bijzonder van Luik. Deze presentaties kunnen nieuwe inzichten geven in de lange termijn processen van integratie en regeneratie in de Euregio en onthullen idealiter de gemeenschappelijke en wederzijdse achtergrond waartegen ze ontstaan.

Deze tentoonstelling is onderdeel van RECIPROCITIES -  het extra murale programma van RECIPROCITY design Liège, International Triennial of Design & Social Innovation, geinitieerd door de  Provincie Luik / Culture en OPMA.

Opening: 10 oktober, 17:00 – 19:00 uur
Datum: 10 oktober 2015 – 17 januari 2016
Toegang: €5, €3 voor studenten, gratis toegang voor Museumjaarkaarthouders
locatie: Bureau Europa

Downloads

• Made in Europe (PDF, 1 MB)