Last but not least is Machine à Amuser een verhaal over de tekening, en het tekenen als architectonische onderzoeksmethode. Auteur en architect Wim van den Bergh heeft het penthouse uiterst nauwgezet nagetekend. Deze tekeningen dienen de lezer van het boek en de bezoeker van de tentoonstelling, maar ook de onderzoeker zelf: in het natekenen wordt hij geconfronteerd met het ontwerp in al zijn facetten. Het is, al doende, een oefening in het zorgvuldig kijken. Zo wordt het proces van het tekenen een manier om het studieobject te doorgronden. De reconstructietekening als idee heeft dan ook een prominente plaats in de tentoonstelling.
Een excentrieke opdrachtgever, een visionair architect en een begenadigd verteller: met die ingrediënten maakt Machine à Amuser van architectuur een verhaal. De tentoonstelling voegt een nieuwe laag toe aan dat verhaal, en complementeert daarmee het schitterende boek van Wim van den Bergh.